Ο τελευταίος αγώνας έδειξε στον Παναιτωλικό το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ως το τέλος. Μόνο με πάθος και κατάθεση ψυχής απ’ όλους τους παίκτες θα μπορέσει να πετύχει το στόχο του.
Πάλι πήγαν στραβά πολλά πράγματα και πριν (6 απουσίες) και στη διάρκεια του αγώνα. Πέναλτι στο δεκάλεπτο, γκολ της ΑΕΛ στο τέλος του ημιχρόνου. Κόντρα διαιτησία. Αλλά σε όλα έβγαλε αντίδραση. Ίσως για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό.
Μετά από δύο ματς με ομάδες που κι εκείνες είχαν άμεση ανάγκη βαθμών, ακολουθούν τέσσερα με αντιπάλους που δεν κινδυνεύουν. Και αυτός ίσως είναι ο μεγάλος… κίνδυνος για τον Παναιτωλικό. Καμία δεν θα είναι αδιάφορη, αλλά -αντίθετα- θα έχουν το αβαντάζ της έλλειψης άγχους έναντι των “καναρινιών” που κάθε αγώνας συνεχίζει να είναι τελικός.
Το Σάββατο στο Βόλο οι γηπεδούχοι, που διαθέτουν ένα πολύ καλό και ποιοτικό σύνολο, παίζουν χωρίς την παραμικρή πίεση. Και οι παίκτες του Παναιτωλικού με πόδια βαριά απ’ τον κίνδυνο που διατρέχει η ομάδα και την ανάγκη να τα βγάλουν πέρα.
Όμως, πρέπει να συνηθίσουν σ’ αυτά τα δεδομένα. Έως το τέλος έτσι θα πάει. Και η εμπειρία του Αλκαζάρ μπορεί να βοηθήσει.