Στην «καυτή» διαδικασία των Play-out για την παραμονή στην κατηγορία ο Παναιτωλικός παρουσιάστηκε έως τώρα πολύ κάτω από τα απαιτούμενα στάνταρ. Σε τέσσερις αγώνες μετράει ένα καλό β’ ημίχρονο με την ΑΕΛ που του έδωσε και τη μοναδική νίκη. Άντε και δύο – τρία μικρά χρονικά διαστήματα καλής απόδοσης στις άλλες τρεις αναμετρήσεις του. Εκείνα με αρνητικό πρόσημο είναι -δυστυχώς- πολύ περισσότερα.
Η συνολική εικόνα του ίσως είναι πιο απογοητευτική απ’ τη βαθμολογική συγκομιδή. Είναι αυτή που μειώνει τα αποθέματα αισιοδοξίας για το τι μπορεί να καταφέρει στη συνέχεια. Έχοντας κατά νου την εικόνα του β’ ημιχρόνου με τον Αστέρα, καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα.
Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα Play-out ο Παναιτωλικός μένει στην κατηγορία με δύο νίκες. Αρκεί η μία απ’ αυτές να είναι στη Ν. Σμύρνη. Ότι και να συμβεί στα άλλα ματς, εκείνο το παιχνίδι θα είναι ο μεγάλος τελικός της παραμονής.
Και επειδή ο Πανιώνιος δεν είναι Μπαρτσελόνα, παρότι κάνει πορεία πρωταθλητισμού μετά την καραντίνα, ένα παιχνίδι είναι στο οποίο όλα μπορούν να συμβούν.
Όμως η αγωνιστική εικόνα του Παναιτωλικού -περισσότερο από τη βαθμολογική διαφορά που «ψαλιδίστηκε»- δεν πείθει πως μπορεί να πάει να «καθαρίσει» την παραμονή του το μεθεπόμενο Σάββατο στη Ν. Σμύρνη.
Ως ομάδα και ποιοτικότερο έμψυχο δυναμικό διαθέτει και περισσότερες επιλογές παικτών έχει. Αλλά δεν το δείχνει στο γήπεδο μέχρι στιγμής. Θα αλλάξει τα δεδομένα; Θα μπορέσει να εμφανιστεί με ένα άλλο πρόσωπο; Θα ανατρέψει την κατάσταση;
Αν όχι, μόνο με αναδιάρθρωση θα τον δούμε την επόμενη χρονιά στη Super League1…