Το όνομα ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΒΑΣ ήταν σχεδόν άγνωστο στους περισσότερους ένα χρόνο πριν. Μας συστήθηκε το καλοκαίρι και από τότε απασχολεί… Έγινε ο πρώτος παίκτης του Παναιτωλικού γεννημένος στη χιλιετία που διανύουμε (12/2/2001) που έπαιξε στη Super League. Μπαίνοντας στα 18 του συμπλήρωσε 15 συμμετοχές στη μεγάλη κατηγορία (έμεινε στις 15 έχοντας τραυματισμό από το ματς της Λιβαδειάς), ενώ έχει περάσει απ’ όλα τα Εθνικά συγκροτήματα. Χθες σκόραρε και οδήγησε την Εθνική Νέων σε μια πολύ μεγάλη νίκη στην Αγγλία.
Λίγα παιδιά στην ηλικία του έχουν κάνει τόσα πράγματα και -κυρίως- δείχνουν τέτοια προοπτική. Στο χέρι του είναι να φτάσει ψηλά, δουλεύοντας ακόμα περισσότερο. Το σίγουρο είναι ότι πολλά μάτια τον παρακολουθούν στενά. Εντός και εκτός συνόρων…
Ο 18χρονος από το Ξηρόμερο είναι ένα από τα πολλά παιδιά των τμημάτων υποδομής του Παναιτωλικού που προωθήθηκαν στην επαγγελματική ομάδα και είναι ο εν δυνάμει νέος… επενδυτής της ομάδας. Τι εννοούμε; Ο Φώτης Κωστούλας -αργά ή γρήγορα- θα περάσει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έφτιαξε το γήπεδο, έφτιαξε εγκαταστάσεις, οργάνωσε τον Παναιτωλικό και τον καθιέρωσε μια δεκαετία στις κορυφαίες ομάδες της Ελλάδας, διατηρώντας την πλήρη ανεξαρτησία του.
Στη μετά Κωστούλα εποχή ο Παναιτωλικός δεν θα βρει εύκολα τον παράγοντα που θα βάζει χρήματα απ’ την τσέπη του (μισό, ένα εκατομμύριο το χρόνο;) για να είναι βιώσιμος και υγιής οικονομικά. Μόνο το πλάνο που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια, με την αναβάθμιση της Ακαδημίας, την παραγωγή παικτών και την προώθησή τους στην επαγγελματική ομάδα θα κατεβάσει το λειτουργικό κόστος (και την ανάγκη της τσέπης του Κωστούλα).
Ταυτόχρονα τα παιδιά αυτά μέσα από την εξέλιξή τους μπορούν (και πρέπει) να φέρουν χρήματα από πιθανή μεταγραφή τους. Χρήματα που θα έχει πολύ μεγάλη ανάγκη ο Παναιτωλικός τα επόμενα χρόνια για να παραμείνει ανταγωνιστικός.
Υπ’ αυτή την έννοια, ο Γιώργος Λιάβας ή ο κάθε Λιάβας που κερδίζει θέση στην ομάδα και μπαίνει στο “κάδρο” μεγαλύτερων, μπορεί να αποτελέσει τον μελλοντικό “επενδυτή” του Παναιτωλικού. Κι όσο νωρίτερα το καταλάβουμε περιορίζοντας την γκρίνια που παρατηρήθηκε το καλοκαίρι (θυμηθείτε τα πικρόχολα σχόλια του στιλ “που να πας με τον Λιάβα και τον Τσιγγάρα) στηρίζοντας τους επόμενους “επενδυτές”, τόσο καλύτερα θα είναι για τον Παναιτωλικό.