Σε τρεις μέρες αρχίζει προετοιμασία και η συμπεριφορά του Παναιτωλικού φέτος είναι… αλλόκοτη. Χρόνια τώρα στην «πρώτη» είχε πολλές εκκρεμότητες (κάποιες φορές ανησυχητικές) στο έμψυχο δυναμικό του, το οποίο συμπληρώνονταν ακόμα και μετά την έναρξη του πρωταθλήματος, στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου.
Τώρα κάνει το ακριβώς αντίθετο. Πριν φύγει ο Ιούνιος έχει γεμάτο ρόστερ και αυτό που μένει είναι μία ή δύο προσθήκες. Πραγματικά απίστευτο για Παναιτωλικό.
Σ’ αυτό βοήθησαν οι ελάχιστες απώλειες παικτών. Από εκείνους που ήταν βασικοί στο τελευταίο πρωτάθλημα, έφυγαν μόνο ο Μπεχαράνο και ο Ρόσα. Η μη ανανέωση της συνεργασίας με Ροντρίγκες και Μπράβο, μόνο απώλεια δεν μπορεί να θεωρηθεί, αφού είχαν αντίστοιχα 883 και 596 αγωνιστικά λεπτά και πενιχρή προσφορά.
Με την απόκτηση του Σεμπάστιαν Έρικσον το κενό του Μπεχαράνο φαίνεται να υπερκαλύπτεται. Καλύφτηκε και η εναλλακτική λύση της θέσης του αμυντικού χαφ με την απόκτηση του Αγρόδημου. Αυτό που μένει είναι η κάλυψη του κενού που αφήνει ο Ρόσα. Στη θέση του θα υπάρχει ο Ουίλιαν, ο οποίος από τον Γενάρη άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, αλλά οι γνωστές περιπέτειές του (τραυματισμός – διαβατήριο) δεν του επέτρεψαν να δώσει πολλά δείγματα γραφής. Προφανώς θα έχει περισσότερες ευκαιρίες, έχοντας μάλιστα εγκλιματιστεί στο περιβάλλον της ομάδας. Η επιπλέον εναλλακτική (σε βάθος χρόνου) εδώ, είναι ο 19χρονος Κόκκορης.
Πέραν αυτών, η απόκτηση επιθετικού είναι δεδομένη. Και απ’ ότι φαίνεται με χαρακτηριστικά αντίστοιχα του Έρικσον (εμπειρία, προσωπικότητα). Παίκτης ενδεκάδας, που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αν έρθει ένας τέτοιος επιθετικός τις επόμενες μέρες, ο Παναιτωλικός θα έχει ξεπεράσει τον εαυτό του…