Το πως αντιμετωπίζουν (για τους δικούς τους λόγους) κάποια Μέσα τον Παναιτωλικό είναι καταγεγραμμένο εδώ και χρόνια. Δεν προκαλεί καμία εντύπωση πια.
Όπως η προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα να αποδειχτεί ότι τρώει την μία ήττα μετά την άλλη. Εστιάζοντας στην περίπτωση Μεντόσα προσθέτουν και 4-5 ακόμα.
Τώρα πως γίνεται ο Παναιτωλικός να έχει βγάλει επίσημη ανακοίνωση αποχώρησης με ευχαριστίες για έξι παίκτες του στις 19 Μαΐου, αλλά δύο απ’ αυτούς να καταγράφονται ως… μνημειώδης απώλειες, «είναι άλλου παππά ευαγγέλιο»:
Ο Μελίσσας και ο Βέργος είναι σύμφωνα με τις αναλύσεις παίκτες που ο Παναιτωλικός έχασε μέσα από τα χέρια του. Αποκρύπτεται το γεγονός ότι ο πρώτος δεν ήταν στα πλάνα (τουλάχιστον τόσο ζεστά), ενώ ο δεύτερος είχε (από το φθινόπωρο που έγιναν οι πρώτες συζητήσεις) βάλει ως προτεραιότητα να συνεχίσει την καριέρα του στο εξωτερικό. Και χώρισαν φιλικά. Πάλι καλά που δεν έγραψαν ακόμα “δεν μπόρεσε να κρατήσει Ροντρίγκες – Λούι – Μπαρμπόσα- Βργκοτς” για να γίνει μεγαλύτερο το… μπούγιο. Για μνημειώδη αποτυχία 8/8!!!
Σε συναντήσεις διοίκησης – δημοσιογράφων που μεσολάβησαν, είχε καταστεί σαφές ότι ο Παναιτωλικός στόχευε σε τρεις περιπτώσεις. Τονίζοντας τις δυσκολίες που έχουν και οι τρεις. Σε τέτοιο βαθμό που οι πιθανότητες ήταν στο “όχι”.
Στον Αντούνες προτάθηκε (υπερ)διπλασιασμός των περσινών (όντως) χαμηλών αποδοχών του. Χωρίς καμία διάθεση να ξεπεραστούν τα στάνταρ της ομάδας. Προτίμησε κάτι άλλο και κανείς «δεν τα έβαψε μαύρα».
Ο Μεντόσα εξ’ αρχής (πριν τελειώσει το πρωτάθλημα) μιλούσε για πρόταση που έχει κοντά στα 250 χιλιάρικα και του διαμηνύθηκε ότι η ομάδα μπορούσε να συζητήσει για λογική αύξηση των αποδοχών του. Σε καμία περίπτωση για τέτοια ποσά και ότι δεν είχε πρόθεση να μπει σε «πλειστηριασμό» και να ξεφύγει από τη γενικότερη οικονομική της πολιτική.
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα και με τον Καρέλη. Όσο οι απαιτήσεις βρίσκονται πολύ ψηλότερα από τα στάνταρ της ομάδας, υπογραφές δεν πέφτουν. Αν υπάρχει πεδίο συνεννόησης μέσα σ’ αυτά, μπορεί να συνεχίσει.
Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι ο Παναιτωλικός έχει δώσει την ευκαιρία σε πολλούς παίκτες να αναστηθούν ποδοσφαιρικά. Από την αφάνεια να μπουν στο κάδρο άλλων ομάδων. Από τη μετριότητα να φτάσουν ψηλά. Δεν θέλει να ακολουθήσει και να παρασυρθεί από τις απαιτήσεις τους που παράλληλα αυξάνονται. Ειδικά σε μια σεζόν όπως η φετινή, που άρχισε προετοιμασία με τόσο γεμάτο ρόστερ.
Για να συνεχίσει να μη χρωστάει στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία, σε παίκτες, προπονητές, προσωπικό και να αποφύγει τον κατήφορο (που οδήγησε στη διάλυσή τους) τόσων ομάδων που «την πάτησαν», οφείλει να υπερασπιστεί την επιβίωσή του. Κι ας χάσει τον Μεντόσα ή κάθε Μεντόσα, όσο καλός κι αν είναι.
Ας φέρει στη θέση του παίκτη για τον οποίο θα λέμε «που τον βρήκαν αυτόν» και όταν τελειώσει το συμβόλαιό του «θα είναι έγκλημα αν δεν τον κρατήσουν». Όπως συνέβη πολλές φορές έως τώρα.