Ότι με κόπο έφτιαξε από την πρώτη του επίσκεψη στο Περιστέρι και το διπλό που πανηγύρισε εκεί, έως την τεσσάρα στο ματς με τον Κέρκυρα, βάλθηκε να γκρεμίσει την τελευταία βδομάδα του Οκτωβρίου. Πρώτα η «άνευρη» εμφάνιση στη Λιβαδειά (όπου περίμενα να πάει με το μαχαίρι στα δόντια) και η ήττα που χάλασε το πολύ καλό σερί. Λες, «μια παρένθεση είναι» και πριν προλάβεις να το πιστέψεις, ο αγώνας κυπέλλου με τον Ατρόμητο διαψεύδει τα περί… παρένθεσης. Ή (σε πιο αισιόδοξο σενάριο) την μεγαλώνει.
Κι έρχεται τώρα ένας αγώνας που δεν μετράει τι έκανες χθες, προχθές. Τι καλό ή άσχημο κουβαλάς. Είναι κάτι διαφορετικό. Λίγο με νοιάζει αν αντίπαλος είναι ο «μισητός ΠΑΣ των παγουράδων» όπως λένε πολλοί. Ούτε αν πρόκειται για το ντέρμπι των δύο ομάδων της Δυτικής Ελλάδας, που όποιος το πάρει θα ανακηρυχθεί… βασιλιάς της περιοχής.
Ο Παναιτωλικός καλείται αύριο βράδυ να δείξει ότι μπόρεσε να διαχειριστεί τις άσχημες πρόσφατες εμφανίσεις του και… βγάζει αντίδραση. Δεν είναι αυτό το επίπεδό του και δεν αποδέχεται τη μετριότητα που παρουσίασε σε Λιβαδειά και Περιστέρι. Να με πείσει με την απόδοσή του ότι αυτή η ομάδα είναι για παραπάνω πράγματα, όπως έδειξε πριν απ’ την «παρένθεση».
Αυτός είναι ο λόγος που θεωρώ κομβικό το αυριανό παιχνίδι. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση…
Β.Ν.