Έγραφα την Κυριακή: “Ο Παναιτωλικός καλείται αύριο βράδυ να δείξει ότι μπόρεσε να διαχειριστεί τις άσχημες πρόσφατες εμφανίσεις του και… βγάζει αντίδραση. Δεν είναι αυτό το επίπεδό του και δεν αποδέχεται τη μετριότητα που παρουσίασε σε Λιβαδειά και Περιστέρι. Να με πείσει με την απόδοσή του ότι αυτή η ομάδα είναι για παραπάνω πράγματα, όπως έδειξε πριν απ’ την «παρένθεση»”.
Όσοι περιμέναμε να δούμε την αντίδραση της ομάδας το βράδυ της Δευτέρας, απλώς… τον ήπιαμε!!! Έπαιξε λες και πάσχιζε να πείσει ότι όσα άσχημα έβγαλε σε Λιβαδειά και Περιστέρι, αντικατοπτρίζουν την πραγματική εικόνα του φετινού Παναιτωλικού.
Και το χειρότερο όλων είναι ότι αρχίσαμε να ασχολούμαστε ξανά με τα πρόσωπα. Έναν – έναν τους βγάζουμε όλους άχρηστους κατά την προσφιλή μας συνήθεια. Κάνοντας τι; Επικεντρώνοντας το πρόβλημα στο κάθε “δένδρο” ξεχωριστά, για το οποίο η λαϊκή κατακραυγή ζητάει να ξεριζωθεί. Και πότε θα γίνει το “δάσος” που περιμένουμε; Το κάθε στραβό ή καχεκτικό “δένδρο” πρέπει να καλλιεργηθεί σωστά για να δημιουργηθεί το “δάσος”. Με δουλειά, πολύ δουλειά και όχι λόγια, υποσχέσεις, φανφάρες.
Ο ΠΑΣ αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα. Μη έχοντας εδώ και χρόνια άλλη επιλογή, καλλιέργησε τα “δένδρα” του και έφτιαξε “δάσος”. Με τον Περιστερίδη, τον Μπέριο, τον Γαρουφαλιά, τον Κοζορώνη, τον Γιάκο και άλλους Έλληνες που ήρθαν από το πουθενά, έχοντας χάσει την τελευταία διετία όλους τους πρωταγωνιστές του (Τσάβες, Μανιά, Ίλιτς, Τσουκαλά, Χαρίση, Βελλίδη και αρκετούς ακόμα), αντί να αποδυναμώνεται… πάει για πρωτάθλημα!
Χαίρετε…
Β.Ν.