Αυτό που είδαμε χθες δεν είναι Παναιτωλικός. Μια παρέα… περιπατητών που τους έβαλαν να κάνουν αγγαρεία μες το καταμεσήμερο, ήταν. Φέρτε στο νου σας τον αγώνα με τον Κισσαμικό και βρείτε έστω έναν παίκτη που να δικαιολόγησε την παρουσία του. Κανείς! Ούτε από τους καλοπληρωμένους επαγγελματίες που δεν μπορούσαν να αλλάξουν μια μπαλιά μεταξύ τους, ούτε από τους “μικρούς” για τους οποίους το κίνητρο να δείξουν ότι “είμαι εδώ” (υποτίθεται ότι) έπρεπε να είναι τόσο ισχυρό που να… δαγκώνουν.
Αυτά τα δεδομένα είχαν επακόλουθο να παρακολουθούμε ένα σύνολο για λύπηση. Μια ομάδα πολύ μικρή για να κοντράρει τον Κισσαμικό, που επίσης έπαιξε με πολλούς αναπληρωματικούς. Ένας Παναιτωλικός που δεν άλλαξε ποτέ ταχύτητα! Νωθρός μπήκε στο γήπεδο, νωθρός έφυγε…
Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για κανέναν. Αν αυτές είναι οι πραγματικές δυνατότητες και του καθενός ποδοσφαιριστή και της ομάδας, τότε -συγνώμη- δεν πάμε πουθενά. Αν οι δυνατότητές τους είναι μεγαλύτερες, κάποιος πρέπει να τραβήξει πολλά αυτιά.
Μάλλον δεν κατάλαβαν ακόμα ότι παίζουν στον Παναιτωλικό…