Η βελτίωση της εικόνας του Παναιτωλικού στην Τρίπολη ήταν παραπάνω από εμφανής σε σχέση με το προηγούμενο φιλικό με τον Ατρόμητο. Όπως και η αισιοδοξία που έβγαλε με την απόδοσή της η ομάδα. Προφανώς δεν είναι έτοιμη, αλλά κάθε μέρα δουλειάς που προστίθεται την κάνει καλύτερη. Αυτός, άλλωστε, είναι κανόνας στην περίοδο προετοιμασίας κάθε ομάδας.
Είχαμε επισημάνει ότι μπορεί να έχασε 0-2 από τον Ατρόμητο, αλλά εξαιρώντας τα δύο γκολ που μπήκαν από στημένες φάσεις, η αμυντική λειτουργία ήταν πολύ καλή. Χθες ήταν πολύ καλύτερη, αφού ο Αστέρας «πάτησε» περιοχή σε ελάχιστες περιπτώσεις. Και επειδή οι ομάδες χτίζονται απ’ την άμυνα (έστω κι αν ο έμπειρος στόπερ δεν ήρθε ακόμα), αυτό είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο μήνυμα. Σε 180 λεπτά ο Παναιτωλικός δέχτηκε μόλις 5-6 φάσεις απ’ τον αντίπαλο.
Ένα σύνολο compact, με κοντινές αποστάσεις, αλληλοκάλυψη, συνοχή, πολύ τρέξιμο και δύναμη στα μαρκαρίσματα, που δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να πάρει ανάσα. Αν διατηρήσει (και βεβαίως βελτιώσει) αυτό το χαρακτηριστικό, ο Παναιτωλικός έχει να κερδίσει πολλά.
Υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό. Δείτε την ενδεκάδα που παρέταξε ο Χάβος και θα καταλάβετε. Οι Εννιά παίκτες βρίσκονται με κλειστά μάτια από πέρσι. Μόνο ο Μπεχαράνο (που έχει κι αυτός προηγούμενη Παναιτωλική εμπειρία) και ο Ντίας είναι νέοι. Ακόμα κι όταν έγιναν όλες οι αλλαγές, υπήρχαν στην ενδεκάδα εφτά «παλιοί». Αυτό δίνει συνοχή.
Εκτός από τις αμυντικές αρετές, υπάρχουν και επιθετικές αδυναμίες. Βλέπεις μια ομάδα που πιέζει, κερδίζει τη μπάλα, έχει τη διάθεση να πάει γρήγορα μπροστά. Ωστόσο η δράση της εξανεμίζεται πλησιάζοντας την αντίπαλη περιοχή. Δεν δημιουργεί τελικές. Στον τομέα αυτό χρειάζεται πολύ δουλειά.
Το ελαφρυντικό της απουσίας κλασικού φορ πρέπει να ληφθεί υπόψη. Ούτε ο Μοράρ έπαιξε, ούτε ο Μαρκόβσκι. Όταν ο Χάβος θα τους έχει στη διάθεσή του, μπορούμε να κρίνουμε καλύτερα τον Παναιτωλικό επιθετικά.
Επόμενο τεστ και ευκαιρία για νέα συμπεράσματα, την Κυριακή. Στο Αγρίνιο με την Κέρκυρα η ομάδα πρέπει να ανέβει σκαλοπάτια, επιβεβαιώνοντας το κάθε μέρα και καλύτερα.